Sinds twee jaar is niets meer zeker. Alle zekerheden staan op losse schroeven. Toch is het nu niet alleen kommer en kwel. Veel mensen hebben hun weg gevonden in het thuiswerken en meer op huis en jezelf aangewezen zijn. Er is ruimte voor het volgen van je eigen bioritme, in de pauze even lekker naar buiten en een rondje lopen met de hond. Dit alles kan zomaar opeens! Een gevoel van lucht en vrijheid! Ook het van tevoren klaar gemaakte lunchtrommeltje lijkt wel verleden tijd. Een lekker groentesoepje of salade smaakt natuurlijk thuis veel lekkerder, dan het verpakte bammetje; als we dat nog durven eten.
Over deze onderwerpen zal ik niet verder uitweiden in deze blog. Er moet me iets anders van het hart… In het tijdperk van voor- en tegenstanders, verhardende meningen, schuld, schaamte en waarbij de ultieme oplossing, het vaccin is; groeien onze kinderen op. Kinderen zijn regelrechte spiegels van onszelf en wat laten wij allemaal zien? Angst, gemopper, nieuwe hobby’s, zorg om kwetsbare familieleden, een digitale manier van contact maken en op gepaste afstand communiceren.
Winkelen is een druk op de knop en ta da, daar wordt het product zomaar voor je deur afgeleverd. Wij zijn allemaal vies en mogelijk geïnfecteerd, moeten de hele dag onze handen wassen en veelvuldig desinfecteren. Een kuchje, of snotneus, kan al dodelijk zijn. Sterker nog; door jou kan er iemand overlijden. Dit is dus wat we kinderen meegeven.
De wereld van kinderen staat op z’n kop; kinderen zijn weliswaar flexibel en veerkrachtig, maar dan… , als we over een paar jaar de rekening moeten betalen? Hoe ziet deze generatie er dan uit, als we blijven doen wat we doen?
Wat is de dagelijkse praktijk? We gaan het hebben over opgelopen achterstanden en die moeten we natuurlijk de komende jaren wegwerken. Cognitieve achterstanden wel te verstaan. Kinderen hebben vast minder geleerd. Dat zou kunnen. Wellicht scoren ze wat lager met lezen en rekenen, maar wat hebben ze wel geleerd? In korte tijd een vracht aan levenswijsheid opgedaan, waar ze hun hele leven op kunnen teren.
Als we nu eens omdenken en kijken naar wat er allemaal kan en dan vanuit vooruitkijken en niet in achterstanden. Wat hebben onze kinderen nodig? Je kunt dan denken aan:
– Goed voor jezelf zorgen, leren ontspannen en daar tijd voor vrij maken.
– Leren omgaan met onrust, je volle hoofd leeg maken, werken aan een sterk immuunsysteem.
– Plezier maken!
Begin de dag met meditatie, mindfulness, ademhalingsoefeningen, of hoe je het ook wil noemen. Vooral een neusademhaling aanleren, is heel belangrijk. Dat leren we trouwens af met onze mondkapjes.
Ga lekker naar buiten, loop met je blote voeten in het gras, ga ravotten, knuffelen, vies worden, met je handen in de aarde, in de regen naar buiten, trotseer de elementen. Werk aan een gezonde leefstijl. Maak huidcontact. Help kinderen weerbaar te worden! Kies niet alleen voor veiligheid, want dat maakt je afhankelijk.
Verdiep je in de werking van virussen, bacteriën en wat er gebeurt bij een verkoudheid en koorts. Dan kom je erachter, dat je niet zonder virussen kunt en dat bacteriën heel veel goeds doen in je darmen. En een verkoudheid of griepje is gewoon eens: lekker de bezem door je lijf, om de rommel eruit te gooien, om weer schoon schip te maken.
Laten we deze boodschap de scholen inbrengen; dan is er geen achterstand meer en ligt daar een stevig fundament om het leven te leven. En dan heb ik er alle vertrouwen in!
Ik help en kijk graag mee met leefstijl- en voeding keuzes, staan in je kracht, werken aan je immuunsysteem en weerstand, ademhalingsoefeningen en oude trauma’s opruimen.
Reactie plaatsen
Reacties